ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΙΠΠΕΙΟΥ
KAΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
Παραμονή βράδυ. Τότε που στις γειτονιές του χωριού μας , σπίτι-σπίτι, παρέες μικροί και μεγάλοι, έψελναν τα παραδοσιακά κάλαντα με ρίζες από το Βυζάντιο.
«Α, τα πούμι;
Πέτι τα, πετι τα.
Τούτο το σπίτι πού’ρθαμε
πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού
χίλια χρόνια να ζήσει
Τούτο το σπίτι πού’ρθαμε
τα πρέπουν τα τραγούδια,
εχουν αφέντη τσελεμπή
κυρά μαλαματένια.
Είπαμε τον χαιρετισμό
ας πούμε τον αφέντη.
Αφέντη μου και κύριε
και σπιτονοικοκύρη
που κυβερνάς το σπίτι σου
σαν τον καραβοκύρη.
Σαν μπέης, μπέης έρχεσαι
σαν μπέης κατεβαίνεις
και σαν σγουρός βασιλικός
μέσα στο σπίτι μπαίνεις.
Σενα σου πρέπει αφέντη μου
καρέκλα καρυδένια
για νακουμπά η μεση σου
η μαργαριταρένια.
Ειπαμε τον αφέντη μας
ας πουμε την κυρά μας
Σήκω κυρά μ’ να στολιστείς
να πας τ’αγια φώτα
που θα βαφτίσουν το Χριστό
κι ειναι μεγάλη δόξα.
Κυρά μου υπομονετική
ωσάν της γης το χώμα
που το πατεις και δε μιλεί
σαν να μην εχει στομα.
Ειπαμε την κυρία μας
ας πούμε και τον γιό σας.
Εχετε γιο στα γράμματα
βάλτε τον στο ψαλτήρι
ν’αξιώσει ο Θεός
να βάλει πετραχείλι.
Ειπαμε τον γιο
ας πούμε και τη κόρη
Εχεις μαλλιά σαν σέλινα
στη πλάτη σου ριγμένα,
αγγέλοι τα χτενίζουνε
με διαμαντένια χτένια.
Ειπαμε κι αποείπαμε
ας πούμε και του χρόνου
κι απο καιρό χαρούμενοι
και καλοκαρδισμένοι.
Φερτε πανέρια κάστανα
πανέρια μοσχοκάρφια
φέρτε κι ενα γλυκό κρασί
να πιουν τα καλαντάρια
να πιούν και να γλεντήσουνε
να τραγουδούν καθάρια.
Και εις ετη πολλά
φερ’του φράγκου
κι εχου δλειά.»
