Έτυχε τα χρόνια που έγιναν οι ενέργειες, αρχικά για την Ίδρυση, μετά για την Στέγαση, την Λειτουργία και την Κατασκευή του Νέου Κτιρίου, να είμαι εκλεγμένος στο Συμβούλιο της Τοπικής Ένωσης Δήμων Κοινοτήτων Λέσβου και να στηρίζω τις προσπάθειες του τότε Κοινοτάρχη Ιππείου Στρατή Αδαμαντόπουλου, που είχε δίπλα του τον ακούραστο Στρατή Χρυσάφη.
Έκανε συνεχή διαβήματα στους αρμοδίους, κατέθετε υπομνήματα με ουσιαστικά επιχειρήματα για την αναγκαιότητα ίδρυσης του Γυμνασίου στην περιοχή.
Βέβαια από χρόνια είχε ξεκινήσει η Ίδρυση νέων Γυμνασίων στο Νησί μας χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, αλλά ευνοιοκρατικά με παρεμβάσεις διάφορων πολιτικάντηδων.
Θυμάμαι τον Κοινοτάρχη σας τον Στρατή να φωνάζει στους αρμόδιους:
«Τι χρειαζόταν Γυμνάσιο στη Μόρια που είναι δίπλα στη Μυτιλήνη και στα Πάμφιλα; Τι χρειαζόταν στη Φίλια που βρίσκεται μεταξύ Καλλονής και Άντισσας; Στην Άγρα; Στην Αγία Παρασκευή; Πρώτο απ’ όλα έπρεπε να ιδρύσετε το Γυμνάσιο Ιππείου και μετά τα άλλα!»
Τους φώναζε ασταμάτητα και για την Ίδρυση αρχικά, μετά για τα προβλήματα λειτουργίας και για την κατασκευή του Νέου Κτιρίου. Προσπαθούσαν να του απαντήσουν αρνητικά αλλά εκείνος του έλεγε «Ότ’ κι να λέτι δεν σας ακούγου…θα κάντι ότ’ ζητούμι γιατί είνι δίκιο κι σωστό…»
Εγώ τους έλεγα ότι ο μόνος τρόπος για «να φύγει από κεφάλι τους» είναι να ικανοποιήσουν όσα διεκδικούσε για το Γυμνάσιο.
Έτσι και έγινε. Το νέο Σχολείο ξεκίνησε σε αίθουσες του Δημοτικού Σχολείου το 1985 και επεκτάθηκε στο Κοινοτικό Γραφείο και στα πρώην καφενεία Χατζησάββα, Γυμνάγου και Παλιβάνη, αποτελώντας με αυτόν τον τρόπο πανελλαδική πρωτοτυπία!!!
Μετά από 10 χρόνια λειτούργησε και το νέο κτίριο που έγινε με τις ενέργειες που αναφέρουν οι άλλοι ομιλητές, για να μπει πια σε έναν καλό δρόμο εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Αυτή την περίοδο την πρώτη έτυχε να υπηρετεί στο Γυμνάσιο η Φιλόλογος Μαρία Μπουρνού (ξαδέρφη μου) που πολύ θα ήθελε σήμερα να είναι εδώ, αλλά βρίσκεται για οικογενειακή υποχρέωση στην Αθήνα.
Θυμάται έντονα την περίοδο της λειτουργίας στα καφενεία με τις ξυλόσομπες και τους περαστικούς που σταματούσαν απέξω από τις μεγάλες τζαμαρίες, να παρακολουθήσουν το νέο απόκτημα του χωριού και τα δικά τους παιδιά.
Βέβαια τα παιδιά μόνο να συγκεντρώσουν την προσοχή τους στο μάθημα δεν μπορούσαν, αφού έβλεπαν και αυτά τους περαστικούς, ή έσπρωχναν έντομα στις ξυλόσομπες, αλλά περνούσαν καλά.
Θυμάται μάλιστα ότι μια φορά το μάθημα διακόπηκε για πολλή ώρα, όταν απέξω από τα τζάμια σταμάτησε, περίεργος και αυτός, ένας γάιδαρος… προς πλήρη ευθυμία των μαθητών!
Θυμάται την χρονιά που λειτούργησε το νέο κτίριο πόσο αναβαθμίστηκαν οι συνθήκες λειτουργίας, την περηφάνια και το καμάρι των γονιών, την αγάπη των παιδιών και τα παιχνίδια τους στις νέες μεγάλες αυλές, την καλή συνεργασία καθηγητών, Κοινότητας και Γονιών για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Θυμάται τους τότε Διευθυντές τον Στρατή και την Κορνηλία αρκετή ώρα μετά το ωράριό τους να δίνουν λύσεις με φροντίδα και αγάπη γι’αυτό το νέο εκπαιδευτήριο ψυχών και χαρακτήρων, να δίνουν συμβουλές σε συνεργασία με τους Γονείς για δυσκολίες μαθησιακές ή «αταξίες» των παιδιών τους.
Θυμάται την μεγάλη (και θορυβώδη) συμμετοχή γονιών και κατοίκων στις εκδηλώσεις τις θεατρικές, μουσικές, επετειακές που οργάνωναν καθηγητές και μαθητές στην μεγάλη αίθουσα που στέγασε τόσες και τόσες δραστηριότητες των φορέων της περιοχής.
Το Γυμνάσιο και το Λύκειο συνέχισαν την ανοδική τους πορεία με την συνεχή φροντίδα της Κοινότητας μετά του Δήμου Ευεργέτουλα και του Δήμου Λέσβου.
Ένα Σχολείο αλλάζει την κοινωνική και καθημερινή ζωή ενός τόπου, γιατί στεγάζει την Παιδεία. Και έτυχαν σε τούτο το Γυμνάσιο να υπηρετήσουν την εκπαίδευση των παιδιών, εκπαιδευτικοί που σέβονται τον κοινωνικό τους ρόλο, πέρα και πάνω από την ψυχρότητα των σχολικών βιβλίων που εκτός από χρήσιμες γνώσεις περιέχουν μερικές φορές τμήματα αναχρονιστικής και αντιεπιστημονικής ύλης.
Γι’ αυτούς τους λόγους η σημερινή εκδήλωση είναι σημαντική και μπράβο στον Πολιτιστικό Σύλλογο που την οργάνωσε, αποδίδοντας τιμές σε όσους εργάστηκαν για τούτο το Γυμνάσιο αλλά και για όσους φοίτησαν με την στήριξη των γονιών τους που πάντα κάθονται στα κουπιά.
Σας ευχαριστώ ,
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΝΟΥΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου